De koffie is op

Op een morgen zijn we op bezoek bij onze dochter. Rosie, onze jongste kleindochter van twee jaar vraagt: ”Opa gaan we schommelen?”
Natuurlijk gaan we schommelen. Na enige tijd heeft ze daar genoeg van.
Dan gaat ze op een stoel zitten die bij de computer hoort. Opa moet draaien, linksom, dan rechtsom. Na erg veel keer heb ik daar genoeg van.
“Opa gaat koffiedrinken met mamma.”
Ze protesteert wel, maar niet erg. Mijn vrouw, onze dochter en ik zitten aan tafel. Rosie zit liever bij oma op schoot dan bij opa. Opa is meer van het ravotten met elkaar. Nu komt ze heel stilletjes aanlopen en gaat bij mij staan. Dat is het teken dat ze op schoot wil. Lichtelijk verbaasd pak ik haar op. Ze gaat op haar knieën op mijn dijbenen zitten, kijkt in mijn koffiekopje en merkt op: “Hij is leeg.”
Ze gaat snel van mijn schoot af, rent naar de stoel en roept: “Opa kom je?”