Kim en de leesbril

Kim en de leesbril

Het leven van een opa, hoe mooi ook, heeft zijn duivelse kanten.
Kim, onze kleindochter van vier jaar oud, vindt mijn leesbril soms wel interessant. Nu ook, want in plaats van dat hij om mijn nek hangt ligt hij op tafel. Dat doe ik omdat als er geknuffeld of gestoeid moet worden, hij niet in de weg zit. Ze pakt de bril en zet hem op mijn neus. Ze kijkt naar mijn gezicht en ik verwacht een bijdehandse opmerking; niets. Ze pakt hem weer af en zet hem zelf op.
“Ik zie niets,” roept ze.
“Het is een leesbril,” leg ik uit, “je moet dichterbij komen.”
Ze komt heel dichtbij mijn gezicht, kijkt aandachtig en constateert iets. Op de toon waarop een elektricien constateert dat er ergens stroom op staat zegt ze.
“Je hebt wel een dikkere kop zo.”

Wil je de eerste van je vrienden zijn die dit deelt?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *