Mijn onweer deel 7
De afgelopen vakanties hebben we doorgebracht in gehuurde huisjes in Zweden en Denemarken, tot een kennis van ons voorstelde om naar een camping te gaan waar zij al jaren heengingen. Wij schaften ons een ‘de Waard’ tent, model Tureluur, aan en vertrokken naar Saint Giron. Onze Franse buren, die later onze vrienden zouden worden, adviseerden ons om een gracht om de tent heen te graven. Wij vertrouwden op de waterdichte kwaliteit van onze tent. Hoofdschuddend over zo veel eigenwijsheid gingen ze weg. De camping, het strand en de boulevard waren geweldig. De kinderen maakten vrienden en vriendinnen van allerlei nationaliteiten. Onze kennissen stonden drie rijen verderop met hun tent, een afstand van hooguit vijftig meter. Op een avond zitten we bij ze om de avond van het feest op de boulevard te bespreken. De kinderen lagen in bed en wisten in geval van nood waar we waren. Zoals zo vaak met onweer veranderde de atmosfeer. Boven zee vormden zich wolken. Geen paniek dacht ik, want we zagen geen bliksem en hoorden geen donder, dat er gedonder in de glazen kwam wisten we niet. Onze kennissen waarschuwden ons om zo snel mogelijk naar onze tent te gaan. Omdat zij hier al jaren kwamen luisterden we naar hun ongetwijfeld wijze raad. Met onze stoeltjes in onze handen liepen we naar de tent. Halverwege begon het al te regenen. Geschrokken en verbaasd begonnen we te rennen. De eerste bliksem verlichtte de camping op het moment dat we vlak bij onze tent waren. Snel doken we naar binnen. De kinderen werden wakker van ons lawaai en de donder. De volgende morgen kwamen onze buren vragen of alles in orde was. Ze hadden veel moeite om dat te geloven zagen we. We lieten ze de constructie van onze tent zien. Dat maakte veel indruk zag ik.
“Je kan hem in een plas zetten van twintig centimeter diep zonder dat hij vanbinnen nat werd,” legde ik uit.
“O, la, la, C’est magnifique.”
We zijn nog een keer met de tent gegaan, maar dat is toch niet wat wij willen. Na de tweede vakantie hebben we hem verkocht en een oude caravan aangeschaft om dat te proberen. Op een van de keren gebeurde er iets wat niet klopte met onze beleving tot dan toe. Om een uur of vier ’s nachts begon het te regenen. We wachten op de eerste flits; niets. De regen ging harder. We dachten, harder kan niet. Het kon verschillende keren wel. Op het hoogtepunt stroomde er zoveel water onder het grondzeil door dat ons metalen opstapje stond de dansen op het zeil. Om een uur of acht stopte het. We namen de schade op de camping op.
De kinderen werden te groot om mee te gaan. We zijn nog een keer met zijn tweeën gegaan. We constateerden dat wij geen campingmensen waren en we verkochten de caravan. Nu was er nog een mogelijkheid, een camper. Wijzer geworden door onze kampeeravonturen hebben we er een gehuurd om te proberen.
De volgende vakantie werd een vakantiehuis in de Ardèche.